อาจริย ๒ ว. ผู้อันศิษย์พึงประพฤติโดยเอื้อเฟื้อ ปุ. แจกเหมือน ปุริส เช่น ป.เอก. อาจริโย (ปุคฺคโล) อ. บุคคล ผู้อันศิษย์พึงประพฤติโดยเอื้อเฟื้อ คำว่า