อาสวกฺขยปฺปญฺา น.,อิต. ปัญญาเป็นเหตุสิ้นไปแห่งอาสวะ แจกเหมือน กญฺา เช่น ต.เอก. อาสวกฺขยปฺปญฺาย ด้วยปัญญาเป็นเหตุสิ้นไปแห่งอาสวะ เป็นวิเสสนบุพพบท กัมมธารยสมาส มี ณ ปัจจัย กัตตุรูป กรณสาธนะ เป็นภายใน มี