อาฬาหนสมีป น.,นปุ. ที่ใกล้แห่งป่าช้าเป็นที่นำมาเผา แจกเหมือน กุล เช่น ส.เอก. อาฬาหนสมีเป ในที่ใกล้แห่งป่าช้าเป็นที่นำมาเผา เป็นฉัฏฐีตัปปุริสสมาส วิ.ว่า อาฬาหนสฺส สมีปํ = อาฬาหนสมีปํ